Adwokat Sebastian Głogowski i adwokat Piotr Majewski reprezentują oskarżycieli prywatnych. W ramach naszej działalności sporządzamy prywatne akty oskarżenia, a następnie reprezentujemy interesy pokrzywdzonych przed Sądem I oraz II instancji.

Pokrzywdzony może jako oskarżyciel prywatny wnosić i popierać oskarżenie o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego. Do przestępstw prywatnoskargowych należą m.in.: umyślne lub nieumyślne lekkie uszkodzenie ciała (art. 197 § 4 kk), zniesławienie (art. 212 kk), zniewaga (art. 216 kk) oraz naruszenie nietykalności cielesnej (art. 217 kk). Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do toczącego się postępowania. Akt oskarżenia w sprawach prywatnoskargowych może ograniczyć się do oznaczenia oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów. Rozprawę główną poprzedza posiedzenie pojednawcze, które rozpoczyna się od wezwania stron. Jeżeli oskarżyciel prywatny nie stawi się na posiedzeniu bez usprawiedliwionej przyczyny, takie zachowanie uważa się za odstąpienie od oskarżenia – postępowanie zostaje umorzone. W wyniku posiedzenia strony mogą albo się pojednać albo sprawa może zostać skierowana na rozprawę.

Kiedy w sprawy prywatnoskargowe może zaingerować prokurator?

Według art. 60 kpk, ingerencja prokuratora może mieć miejsce, jeżeli wymaga tego interes społeczny. Wówczas takie postępowanie toczy się z urzędu, a pokrzywdzony, który wniósł oskarżenie prywatne, korzysta z praw oskarżyciela posiłkowego. Jeżeli prokurator, który wstąpił do postępowania, odstąpił od oskarżenia, pokrzywdzony powraca w dalszym postępowaniu do praw oskarżyciela prywatnego. Pokrzywdzony, który nie wniósł oskarżenia, może w terminie zawitym 14 dni od daty powiadomienia go o odstąpieniu prokuratora od oskarżenia złożyć akt oskarżenia lub oświadczenie, że podtrzymuje oskarżenie jako prywatne, a  jeżeli takiego oświadczenia nie złoży, sąd lub referendarz sądowy umarza postępowanie.

Oskarżenie wzajemne

Możliwe jest w sprawach prywatnoskargowych. Oskarżony może do momentu otwarcie przewodu sądowego wnieść wzajemny akt oskarżenia przeciwko oskarżycielowi prywatnemu. Oskarżenie wzajemne musi dotyczyć czynu ściganego z oskarżenia prywatnego, który to czyn pozostaje w związku z czynem pierwotnie zarzucanym oskarżonemu w tym samym postępowaniu. Każda ze stron jest objęta domniemaniem niewinności i ma prawo do aktywnej i biernej obrony. Stron nie można przesłuchiwać w charakterze świadków. Oskarżenie wzajemne nie działa w stosunku do osoby nieletniej i w stosunku do podmiotu niebędącego osobą fizyczną. Oskarżenie wzajemne można wycofać; wówczas postępowanie zostaje umorzone w tej części, a w pozostałym zakresie będzie się toczyło dalej. Wzajemny akt oskarżenia powinien spełniać wymogi takie, jak prywatny akt oskarżenia. Prokurator może wnieść oskarżenie w sprawach ściganych z oskarżenia prywatnego, jeżeli przemawia za tym interes społeczny – jeżeli przyłączy się do jednej ze stron po wniesieniu wzajemnego aktu oskarżenia, drugą skargę sąd wyłącza do odrębnego postępowania. Jeżeli prokurator obejmie obydwa oskarżenia – sprawa toczy się dalej, ale z urzędu. Gdyby prokurator po objęciu jednego z oskarżeń odstąpił od popierania go, postępowanie wraca do statusu prywatnoskargowego. Jeżeli na skutek aktywności prokuratora wyłączono drugą skargę do odrębnego postępowania, nie można wnieść ponownie oskarżenia wzajemnego w tej sprawie. Gdyby prokurator odstąpił od udziału w sprawie po objęciu obu oskarżeń, postępowanie toczy się jako prywatnoskargowe z zachowaniem skutków tego aktu. Gdyby prokurator objął dwie skargi i odstąpił od popierania jednej z nich, drugie oskarżenie zostaje wyłączone do odrębnego postępowania.