Jedną z głównych specjalizacji naszej kancelarii adwokackiej w Łodzi jest prawo łowieckie. Klienci często zgłaszają się do nas z problemem cofnięcia pozwolenia na broń. W ramach świadczonych usług adwokat z naszej Kancelarii może Państwa reprezentować celem zweryfikowania czy organ administracji publicznej dokonuje poprawnego cofnięcia  pozwolenia na broń myśliwską czego skutkiem jest jej odebranie.

PRAWO ŁOWIECKIE - OBLIGATORYJNE COFNIĘCIE POZWOLENIA NA BROŃ

Zgodnie z Ustawą z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, w myśl art. 18 cofnięcie pozwolenia może przybrać formę obligatoryjną lub fakultatywną. Przypadki obligatoryjne zostały wskazany w ustępie pierwszym wspomnianego artykułu, w myśl którego:

Właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której takie pozwolenie wydano:

1)         nie przestrzega warunków określonych w pozwoleniu na broń, o których mowa w art. 10 ust. 7 ;

2)         należy do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2-6;

3)         naruszyła obowiązek zawiadomienia o utracie broni, o którym mowa w art. 25;

4)         przemieszcza się z rozładowaną bronią albo nosi broń, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego lub substancji psychotropowej albo środka zastępczego.

 

Ad. 1) Zgodnie z art. 10 ust 7 ustawy o broni i amunicji warunkami tymi są wskazane w pozwoleniu na broń przez Właściwy organ Policji ograniczenia lub wykluczenia możliwości jej noszenia, co potwierdza się w legitymacji posiadacza broni.

Ad. 2) Katalog osób wymienionych w art. 15 ust 1 pkt 2-6 jest dość szeroki ale stanowi najczęstszą przyczyną cofnięcia pozwolenia na broń dlatego wymaga szczegółowego omówienia. Zgodnie z powyższym artykułem pozwolenia cofa się osobom:

 -      z zaburzeniami psychicznymi, o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1878), lub o znacznie ograniczonej sprawności psychofizycznej; zgodnie z zawartą we wspomnianej ustawie definicją osoba z zaburzeniami psychicznymi to osoba:

a)chora psychicznie (wykazująca zaburzenia psychotyczne),

b)upośledzona umysłowo,

c)wykazująca inne zakłócenia czynności psychicznych, które zgodnie ze stanem wiedzy medycznej zaliczane są do zaburzeń psychicznych, a osoba ta wymaga świadczeń zdrowotnych lub innych form pomocy i opieki niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym lub społecznym;

Ograniczona sprawność psychofizyczna jest pojęciem niezdefiniowanym i bardzo szerokim. Dotyczy się zarówno zdrowia fizycznego jak i kondycji psychicznej w szczególności należy mieć tu na uwadze zmysł wzroku i słuchu czy swobodę poruszania się etc.

wykazującym istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego; - na podstawie art. 15 ust 9 Ustawy zostało wydane przez Ministra Zdrowia rozporządzenie z dnia 23 grudnia 2005 roku, które zawiera wykaz stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychologicznego wykluczających możliwość wydania pozwolenia na broń i rejestracji broni lub cofnięcie uprzednio wydanych pozwoleń (Dz. U. z 2006 r. Nr 2, poz. 14). Wykaz znajduje się na końcu artykułu. Należy mieć na uwadze, iż od decyzji lekarza można się odwołać, czym w prowadzonej w Łodzi kancelarii też się zajmujemy.

• uzależnionym od alkoholu lub od substancji psychoaktywnych;
• nieposiadającym miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
• stanowiącym zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego:

a)  skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe, zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu Karnego Czyn jest popełniony umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.

b)  skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za nieumyślne przestępstwo:

-    przeciwko życiu i zdrowiu,  Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu  to przestępstwa wymienione w rozdziałach XIX, Kodeksu karnego oraz niektóre przestępstwa pozakodeksowe, gdzie przedmiotem ochrony jest zdrowie i życie.

-    przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo gdy sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia.

zgodnie z art. 9 § 2 k.k. Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania należytej ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.

Ad. 3) Zgodnie z art. 25 Ustawy o broni i amunicji Posiadacz broni w przypadku jej utraty jest zobowiązany niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 24 godzin od chwili stwierdzenia utraty broni, zawiadomić o tym Policję albo Żandarmerię Wojskową. Niedopełnienie tego obowiązku stanowi przesłankę obligatoryjnego cofnięcia pozwolenia na broń.

Ad. 4) Ustęp czwarty pomimo, iż wydaje się prosty i zrozumiały to jednak wymaga głębszej analizy. Przede wszystkim należy odróżnić przemieszczenie się z rozładowaną bronią od jej noszenia. Przez noszenie należy rozumieć każdy sposób przemieszczania załadowanej broni przez osobę posiadającą broń (art. 10. ust 9 Ustawy). Kluczowe jest w tym przypadku aby broń była załadowana. To kiedy broń jest załadowana tj. czy konieczne jest aby w komorze nabojowej znajdował się nabój czy wystarczy aby naboje były w podpiętym magazynku wymaga odrębnej analizy. Z ostrożności należy przyjąć, iż broń jest rozładowana gdy naboje nie znajdują się ani w komorze ani w magazynku podpiętym do broni. Wskazywać na to może różnica w obowiązkach myśliwego jakie ma pomiędzy pędzeniami na popularnych „zbiorówkach” (Na polowaniu zbiorowym między pędzeniami myśliwy musi usunąć naboje z komór nabojowych przed zejściem ze stanowiska), a co należy do jego obowiązków po zakończeniu polowania zbiorowego (po zakończeniu ostatniego pędzenia, przed zejściem ze stanowiska, myśliwy musi broń rozładować) oraz co ma być przedmiotem wyrywkowej kontroli prowadzącego polowanie (prowadzący polowanie powinien wyrywkowo sprawdzać w czasie przerw w polowaniu, czy myśliwi usunęli naboje z komór nabojowych, a po jego zakończeniu, czy myśliwi rozładowali broń.)

*§ 10 ust 2 i 3 Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 marca 2005 r.w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania i znakowania tusz. W tym miejscu należy wskazać, iż należy spodziewać się w niedalekiej przyszłości przepisów mających rozwiać te wątpliwości.

Drugą kwestią wymagającą uwagi jest wyjaśnienie definicji stanu po użyciu alkoholu. Zgodnie z art. 46 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do:

1)         stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo

2)         obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3.

Od tego stanu należy odróżnić stan nietrzeźwości, którego współczynniki są wyższe i wynoszą 1)           stężenia we krwi powyżej 0,5‰ alkoholu albo

2)         obecności w wydychanym powietrzu powyżej 0,25 mg alkoholu w 1 dm3.

Co prawda ustawa stanowi jedynie o osobach w stanie po „użyciu alkoholu”, a nie stanowi o stanie nietrzeźwości jednak należy mieć na uwadze wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 lipca 2010 r, (sygn. akt. II Sa/Wa 706/09), w którym Sąd orzekł, iż Ratio legis art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy z 1999 r. o broni i amunicji jest takie, aby osoby, które z racji spożycia alkoholu czy też innego środka odurzającego mogą mieć zaburzoną zdolność oceny swojego zachowania i stracić umiejętność racjonalnego kierowania swoim działaniem, nie przemieszczały się z tą bronią poza miejscem, w którym ją przechowują. Chodzi o eliminowanie dostępu do broni dla tych posiadaczy, którzy dopuszczają się niebezpiecznego postępowania polegającego na noszeniu broni, będąc pod wpływem środków odurzających (alkoholu, narkotyków). I nie ma przy tym znaczenia, jakie okoliczności doprowadziły do przemieszczania się z bronią osoby znajdującej się w stanie po użyciu alkoholu. W tym stanie rzeczy raczej należy wnioskować a minori ad maius – skoro uprawnienia cofa się za mniejszą ilość alkoholu w organizmie to tym bardziej cofa się za większe stężenie.

PRAWO ŁOWIECKIE - FAKULTATYWNE COFNIĘCIE POZWOLENIA NA BROŃ

Przesłanki znajdują się w dalszych ustępach art. 18 Ustawy:

4.         Właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli ustały okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę do jego wydania. Stosownym przykładem wydaje się być wydalenie z PZŁ.

5.         Właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń w przypadku naruszenia przez osobę posiadającą pozwolenie:

1)         obowiązku rejestracji broni, o którym mowa w art. 13 ust. 1;

2)         obowiązku poddania się badaniom lekarskim i psychologicznym i przedstawienia orzeczeń lekarskiego i psychologicznego, o których mowa w art. 15 ust. 3-5;

3)         obowiązku zawiadomienia właściwego organu Policji o zmianie miejsca stałego pobytu, o którym mowa w art. 26;

4)         zasad przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji, o których mowa w art. 32;

5)         wymogu uzyskania zgody na wywóz broni i amunicji za granicę, o którym mowa w art. 38;

6)         zasady, o której mowa w art. 45; Broń palna oraz inna broń zdolna do rażenia celów na odległość może być używana w celach szkoleniowych i sportowych tylko na strzelnicach.

7)         zakazu użyczania broni osobie nieupoważnionej.

PROCEDURA, CZYLI WARTO SKORZYSTAĆ Z ADWOKATA

Postępowania w sprawie cofnięcia pozwoleń wszczynane są z urzędu. Toczą się w myśl przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Organem prowadzącym postępowanie jest właściwa dla miejsca zamieszkania jednostka policji. Dla Łodzi jest to Komenda Wojewódzka Policji. (Kontakt z Policją w Łodzi - http://lodzka.policja.gov.pl/el7/kontakt/916,Kontakt.html). Osoba, której przedmiotowa decyzja ma dotyczyć ma status strony w postępowaniu, a zatem może działać sama lub przez pełnomocnika, którym może być ustanowiony w sprawie adwokat. Adwokat tak jak i strona ma prawo przeglądać akta postępowania, zgłaszać wnioski dowodowe, a wydaną w sprawie decyzję zaskarżyć do organu nadrzędnego celem kontroli prawidłowości wydanej decyzji w pierwszej instancji. Od decyzji wydanej w II instancji stronie w myśl przepisów Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Postępowanie przed sądami administracyjnymi jest także dwuinstancyjne i od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarga kasacyjna objęta jest przymusem adwokacko-radcowskim jednakże szczerze zalecam skorzystanie z pomocy adwokata przy jej sporządzaniu, a jeszcze bardziej doradzam skorzystanie z takiej pomocy już na etapie postępowania w I instancji.  Gdy podstawą cofnięcia pozwolenia na broń ma być wyrok karny to zalecam skontaktować się z naszą Kancelarią jeszcze wcześniej, a mianowicie na etapie postępowania karnego gdyż w tym miejscu mogą zapaść kluczowe w sprawie rozstrzygnięcia, które nie doprowadzą do skutecznego skazania, a zatem nie będzie podstaw do wszczęcia procedury administracyjnej dotyczącej cofnięcia pozwolenia na broń. Dla przykładu skutecznie działający adwokat może doprowadzić do uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia toczącego się postępowania karnego. Z doświadczenia wskazać należy, iż klienci zgłaszający się do naszej Kancelarii z podobnymi problemami przychodzą delikatnie mówiąc nie w porę - najczęściej po prawomocnym skazaniu, co z automatu skutkuje wszczęciem procedury administracyjnej.

Wykaz stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychologicznego wykluczających możliwość wydania pozwolenia na broń i rejestracji broni osobom niedającym rękojmi bezpiecznego posługiwania się bronią. Są to:

1) organiczne zaburzenia psychiczne włącznie z zespołami objawowymi,

2) zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych, z wyłączeniem palenia tytoniu,

3) schizofrenia, zaburzenia typu schizofrenii (schizotypowe) i urojeniowe,

4) zaburzenia nastroju (afektywne),

5) zaburzenia nerwicowe lękowe, obsesyjno-kompulsyjne, dysocjacyjne, pod postacią somatyczną,

6) przewlekająca się reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne,

7) przewlekłe zaburzenia behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi z wyłączeniem dysfunkcji seksualnych niespowodowanych zaburzeniem organicznym ani chorobą somatyczną,

8) zaburzenia osobowości,

9) zaburzenia nawyków i popędów,

10) zaburzenia preferencji seksualnych (transwestytyzm fetyszystyczny, ekshibicjonizm, oglądactwo, pedofilia, sadomasochizm),

11) upośledzenie umysłowe,

12) całościowe zaburzenia rozwojowe;

13) zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i wieku młodzieńczym.

 

W przypadku pytań związanych z problematyką cofnięcia pozwolenia na broń lub innych zagadnień związanych z prawem łowieckim, zachęcamy do kontaktu z adwokatem.