505 567 895 507 692 160 kancelaria@gm-adwokaci.pl Łódź, ul. Kilińskiego 177 lok. 2

Odszkodowanie medyczne - za błąd medyczny - pozostawienie złamanego narzędzia w zębie

Wśród spraw o odszkodowanie z tytułu błędu medycznego jakie prowadzimy w naszej kancelarii adwokackiej w Łodzi dużą grupę stanowią sprawy związane z błędami przy leczeniu dentystycznym. Dzisiejszy artykuł dotyczy zatem odszkodowania i zadośćuczynienia z błąd medyczny w przypadku pozostawienia narzędzia dentystycznego w zębie. Z taką właśnie sprawą zgłosiła się do nas pacjentka, która poszukiwała adwokata lub radcy prawnego z Łodzi specjalizującego się w sprawach medycznych.

Problemy z uzębieniem dotyczą znacznej części społeczeństwa. Niejednokrotnie jedyną deską ratunku pozostaje tzw. leczenie kanałowe. Jest to dość skomplikowany i często długotrwały proces leczenia ze względu na możliwość pojawienia się następstw niepożądanych po zabiegu. Polega on na usunięciu miazgi zębowej z kanałów, wykonaniu ich dezynfekcji, następnie szczelnym wypełnieniu kanałów odpowiednimi materiałami i na koniec szczelnym zabezpieczeniu korony zęba, lecz zdarza się, że specjalista pozostawia w nim coś „ekstra”. Taki gratis może jednak oznaczać dość duże problemy!

Choć brzmi to niewiarygodne to znane są przypadki pozostawiania fragmentów złamanych narzędzi w leczonym zębie. W takiej sytuacji obowiązkiem powoda jest wykazanie zaistnienia związku przyczynowo- skutkowego pomiędzy działaniem dentysty, a powstaniem następstw niepożądanych, takich jak stany zapalne, dolegliwości bólowe czy opuchlizna, a w konsekwencji konieczność podjęcia ponownego leczenia. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2012 roku (II CSK 402/11) nie jest koniecznym wykazanie związku przyczynowego pomiędzy działaniem bądź zaniechaniem personelu służby zdrowia, a szkodą pacjenta w stopniu pewnym i stanowczym. Wystarczającym jest wówczas przyjęcie istnienia takiego związku w odpowiednim stopniu prawdopodobieństwa. Nie mniej jednak, ze względu na postępowanie dowodowe dobrze jest skorzystać z pomocy adwokata lub radcy prawnego, który specjalizuje się w prawie medycznym i posiada doświadczenie w przesłuchiwaniu biegłych i analizie sporządzanych przez nich opinii.

Środkiem zbliżonym do domniemania faktycznego, który służy dokonywaniu ustaleń faktycznych jest dowód prima facie. Został on wykształcony przez praktykę sądową i stosuje się go w szczególności w sprawach, w których udowodnienie okoliczności faktycznych nastręcza wielu problemów, co często ma miejsce właśnie w tzw. procesach lekarskich. Dowód taki ma za zadanie wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między określonymi zdarzeniami. Sąd ustala istnienie owego związku w oparciu o wiedzę i doświadczenie życiowe wskazujące, że określony związek występuje zazwyczaj w typowym przebiegu zdarzeń, które po sobie nastąpiły.

Należy jednak ustalić, czy są jakieś bardziej prawdopodobne przyczyny powstania następstw nieporządnych niż pozostawienie części ułamanego narzędzia w kanale leczonego zęba. Dowód prima facie nie może być wobec tego podstawą faktyczną powództwa, jeżeli strona, przeciwko której został on wytoczony przeprowadzi dowód świadczący o tym, że w danych okolicznościach sprawy założony związek nie zachodzi lub że skutek jest następstwem innej przyczyny. Przed wytoczeniem powództwa pomocna zatem jest konsultacja z adwokatem od spraw medycznych.

Istotne jest także czy działania podejmowane przez lekarza specjalistę były zgodne z zasadami sztuki medycznej. Błąd w sztuce medycznej stanowi działanie niezgodne z istotnym i aktualnym stanem wiedzy medycznej. Zachowanie lekarza czy też innego personelu medycznego noszące znamiona błędu w sztuce medycznej jest co do zasady bezprawne i zawinione i jako takie rodzi odpowiedzialność odszkodowawczą. Warto tutaj podkreślić, iż bezprawność to negatywna ocena danego zachowania z punktu widzenia całokształtu porządku prawnego, a więc nie tylko przepisów prawa, ale także zasad współżycia społecznego, do których należy zaliczyć przeprowadzanie zabiegów medycznych zgodnie ze sztuką lekarską, przy dołożeniu najwyższej staranności wymaganej od profesjonalistów w zakresie medycyny.

Sama ocena zgodności postępowania personelu medycznego z zasadami sztuki medycznej nastąpić powinna w drodze opinii biegłego, którą sąd nie jest co prawda związany, jednak jej wykonanie musi zlecić i szczegółowo rozważyć w procesie oceny dowodów. Niepoinformowanie pacjenta o fakcie złamania narzędzia lub zaniechanie próby jego usunięcia należy zakwalifikować jako błąd w sztuce lekarskiej.

Wystąpienie odpowiedzialności odszkodowawczej wymaga spełnienia następujących przesłanek:

Wysokość odszkodowania za błąd medyczny – pozostawienie narzędzia w zębie

Jeśli spełnione zostaną przesłanki, sąd uznaje zasadność roszczenia o zadośćuczynienie i odszkodowanie. Odszkodowanie to świadczenie mające na celu wyrównanie szkody o charakterze majątkowym. Wysokość odszkodowania powinna w pełni pokrywać koszty poniesione przez poszkodowanego z tytułu podjęcia leczenia skutków pozostawienia fragmentu narzędzia w zębie czy utracone zarobki lub inne korzyści. Nie może jednak prowadzić do wzbogacenia się osoby poszkodowanej. Trudniejsze jest natomiast wskazanie wysokości zadośćuczynienia. Na rozmiar krzywdy, a w konsekwencji wysokość zadośćuczynienia, składają się cierpienia fizyczne i psychiczne, których rodzaj, natężenie i czas trwania należy zawsze określić w kontekście konkretnej sprawy. Zakres swobody sądu jest tu niewątpliwie większy niż przy ustalaniu odszkodowania za szkodę majątkową. W rozumieniu art. 445 § 1 KC „odpowiednia suma” nie oznacza jednak sumy dowolnej, określonej wyłącznie według uznania sądu, a jej prawidłowe ustalenie wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności, które mogą mieć w danym przypadku znaczenie. Ma ona służyć złagodzeniu doznanej krzywdy, a jednocześnie nie być źródłem wzbogacenia (wyrok Sądu Najwyższego z 9 lutego 2000 roku, III CKN 582/98). Zdaniem Sądu Okręgowego w Łodzi (I C 428/13) zadośćuczynienie w kwocie 3.000 złotych nie stanowi zapłaty symbolicznej, a przy tym przedstawia ekonomicznie odczuwalną wartość. Ponadto wysokość zadośćuczynienia ma być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (wyrok Sądu Najwyższego z 28 września 2001 roku, III CKN 427/00). Skorzystanie z pomocy adwokata lub radcy prawnego specjalizującego się w prawie medycznym i posiadającego doświadczenie w sprawach o odszkodowanie z tytułu błędu medycznego pozwoli na ustalenie wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia, które jest możliwe do zasądzenia w konkretnym przypadku. 

Konkludując, jeżeli błąd medyczny prowadzi do negatywnych następstw, które wynikają z działania lub zaniechania lekarza specjalisty sprzecznego z zasadami sztuki medycznej, pacjent ma prawo do zadośćuczynienia pieniężnego za rozstrój zdrowia lub uszkodzenie ciała, a także do odszkodowania za straty majątkowe (na przykład utracone zarobki czy koszty leczenia). Biorąc pod uwagę, iż w przypadku przegrania sprawy sądowej można ponieść koszty postępowania, zachęcamy wpierw do udania się do adwokata lub radcy prawnego specjalizującego się w sprawach medycznych, a w szczególności w sprawach dotyczących odszkodowania za błąd medyczny, co pozwoli z jednej strony zminimalizować ryzyko przegrania sprawy, z ponadto pozwoli uzyskać odszkodowanie w należnej wysokości. W razie pytań, pozostajemy do Państwa dyspozycji w naszej kancelarii adwokackiej w Łodzi.

 

Kacper Stoś, student prawa na  WPiA UŁ w Łodzi, praktykant w kancelarii adwokackiej  adwokata Sebastiana Głogowskiego oraz adwokata Piotra  Majewskiego w Łodzi.

Zachęcamy do zapoznania się z zakładką "Usługi" - "Prawo medyczne" - adwokat Łódź.

Słowa kluczowe: adwokat Piotr Majewski, adwokat Sebastian Głogowski, prawo medyczne łódź, adwokat prawo medyczne, odszkodowania za złamane narzędzie w zębie, odszkodowanie za błąd lekarza łódź, adwokat od prawa medyczne łódź, błąd dentystyczny łódź