W poprzednim artykule na blogu kancelarii adwokackiej przybliżyliśmy Państwu pojęcie błędu diagnostycznego, będącego jednym z typów błędu medycznego. Przyjrzeliśmy się kategoriom błędu diagnostycznego jak również przedstawiliśmy jego przykłady, także te, które pojawiły się jako stany faktyczne w orzecznictwie. Tym razem dowiecie się Państwo jakiej rekompensaty można domagać się w przypadku wystąpienia takiego błędu diagnostycznego. Wśród klientów którzy zgłaszają się do naszej kancelarii adwokackiej w Łodzi ze sprawami o odszkodowanie za błąd medyczny dużą grupę stanowią sprawy o odszkodowanie za błąd diagnostyczny.

Odszkodowanie za błędną diagnozę jest jednym z częściej dochodzonych roszczeń pacjentów. Błędna diagnoza może mieć swoje źródło w wielu czynnikach i wynikać zarówno z błędnej interpretacji wyników badań, niezapoznania lub nienależytego zapoznania się z dokumentacją medyczną, czy zaniechania wywiadu stanowiącego badanie podmiotowe pacjenta. Jej przyczyną może być nawet brak wiedzy lekarza lub jego niewystarczające przygotowanie. Jednakże, o ile przyczyna wystąpienia niepoprawnej diagnozy może stanowić temat dyskusji, to jedno jest pewne – negatywne konsekwencje takiego działania lub zaniechania medyka ponosi pacjent. Owe konsekwencje często są znaczne i wiążą się z koniecznością zmiany pracy, utratą zatrudnienia, kosztami leczenia, rehabilitacji, opieki itp. Mogą odcisnąć piętno na całym życiu źle zdiagnozowanego pacjenta, a także pośrednio życiu jego najbliższych.

Roszczenia odszkodowawcze przysługują, co do zasady, tylko bezpośrednio poszkodowanemu, czyli pacjentowi, który doznał krzywdy wskutek zaistnienia błędu w diagnozie. Jeżeli poszkodowanym pacjentem jest osoba niepełnoletnia, wówczas uprawnionym do uzyskania odszkodowania jest nadal niepełnoletni, jednak w całym postępowaniu jest zastępowany przez rodziców bądź opiekunów prawnych. O zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej pozostającą w związku błędem diagnostycznym może wystąpić rodzina poszkodowanego.

Chcąc dochodzić roszczenia o odszkodowanie czy zadośćuczynienie poszkodowany pacjent powinien przede wszystkim ustalić czy w danym przypadku możemy mówić o błędzie diagnostycznym. Występując o odszkodowanie istotne jest także wykazanie, iż to właśnie błędna diagnoza wpłynęła na niewłaściwy sposób leczenia czy terapii lub, że zdeterminowała rozwój choroby lub opóźnienie powrotu do zdrowia. W procesie dowodzenia zaistnienia błędu diagnostycznego pacjent nie musi być jednak osamotniony. Dobrym pomysłem jest zdanie się na doświadczenie adwokata który specjalizuje się w prawie medycznym.

Błąd diagnostyczny, który doprowadził do wystąpienia szkody u pacjenta wiąże się z odpowiedzialnością karną lub cywilną po stronie podmiotu administrującego placówką medyczną (szpital, klinika, przychodnia medyczna czy prywatny gabinet medyczny) lub samego lekarza.

W toku postępowania należy wykazać:

• winę, czyli złamanie zasad prawidłowego postępowania (standardy medyczne);
• szkodę, czyli uszczerbek po stronie pacjenta;
• adekwatny związek przyczynowy między zawinionym działaniem, bądź zaniechaniem lekarza oraz szkodą, w wyniku której ucierpiał pacjent.

Możliwe jest pozwanie więcej niż jednego podmiotu. Takie rozwiązanie zwiększa szanse na powodzenie w dochodzeniu należnego poszkodowanemu pacjentowi odszkodowania czy zadośćuczynienia. Kwestia odpowiedniego wskazania odpowiedzialnych podmiotów oraz wytoczenia przeciwko nim powództwa także powinna być skonsultowana z prawnikiem (adwokatem czy radcą prawnym) specjalizującym się w prawie medycznym.

Roszczenia z tytułu błędu diagnostycznego przedawniają się. Jest to 3-letni termin od dnia, w którym pacjent dowiedział się o szkodzie i osobie, na której ciąży obowiązek jej naprawienia. Wysokość odszkodowania zależy od wielu czynników, takich jak okoliczności konkretnego przypadku, stopień pokrzywdzenia pacjenta i wpływ błędu diagnostycznego na jego dalsze życie.

Jak już wiemy, błąd diagnostyczny pociąga za sobą częstokroć poważne skutki, jak uszkodzenie ciała czy wywołanie rozstroju zdrowia. Jest wobec tego przyczyną powstania szkody majątkowej na osobie, czyli szkody będącej konsekwencją naruszenia dóbr osobistych, przekładającej się bezpośrednio na majątek poszkodowanego powodując uszczerbek w mieniu.

Roszczenia przysługujące w związku z błędem medycznym

Bezpośrednio poszkodowanemu wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia służy, przyznany przez ustawodawcę, katalog roszczeń, w którego skład wchodzą roszczenia o:

• jednorazowe odszkodowanie,
• rentę,
• rentę tymczasową.

Adwokat specjalizujący się w prawie medycznym ma doświadczenie w wyborze jak najkorzystniejszego roszczenia. Należy pamiętać, iż w przypadku tzw. „przeszacowania roszczenia”, czyli żądania więcej niż się należy, sąd oddali w części powództwo co będzie się wiązało z obowiązkiem zapłaty kosztów postępowania dla drugiej strony (proporcjonalnie do przegranej części). Jednorazowe odszkodowanie to roszczenie obejmujące wszelkie koszty poniesione w związku z uszkodzeniem ciała lub spowodowaniem rozstroju zdrowia, czyli np.: koszty leczenia, utracone zarobki, koszty opieki czy nawet koszty odwiedzin bliskich). Zwrot tychże kosztów przysługuje wyłącznie bezpośrednio poszkodowanemu, nawet jeśli to osoba trzecia poniosła faktyczne koszty, np. wspomniane koszty odwiedzin. Należy pamiętać, że choć odszkodowanie dotyczy, co do zasady, zwrotu kosztów już poniesionych, to wyjątkowo można żądać pewnych sum „z góry”. Przykładem takiego wyjątku może być żądanie kosztów przygotowania do wykonywania innego zawodu, w sytuacji w której poszkodowany stał się inwalidą i nie może wykonywać dotychczasowej pracy.

Renta jest świadczeniem okresowym, które przysługuje poszkodowanemu w przypadku uszczerbków rozciągniętych w czasie (o charakterze długotrwałym lub trwałym). Aby można było żądać renty, muszą być alternatywnie spełnione pewne przesłanki, do których należą:

• całkowita lub częściowa utrata zdolności zarobkowych po stronie poszkodowanego,
• zwiększenie się potrzeb poszkodowanego,
• zmniejszenie się lub utrata widoków powodzenia na przyszłość.

Renta może być także zasądzona tymczasowo, w przypadku gdy nie da się dokładnie ustalić szkody w chwili wydania wyroku.

Osoba poszkodowana ma ponadto możliwość wystąpienia z roszczeniem o zadośćuczynienie. Stanowi ono sposób naprawienia szkody niemajątkowej na osobie (krzywdy), czyli takiej, która jest konsekwencją naruszenia dóbr osobistych, nie przekładającego się bezpośrednio na majątek poszkodowanego. Zadośćuczynienie ma stanowić rekompensatę za krzywdę związaną z negatywnymi doznaniami psychicznymi i fizycznymi osoby poszkodowanej. Ma za zadanie złagodzić ból, cierpienie i strach. 

Nie da się ukryć, że błąd diagnostyczny może być bardzo brzemienny w skutki. Pociąga za sobą dużą odpowiedzialność odszkodowawczą osoby, która ponosi winę za jego wystąpienie. Jednakże, co istotniejsze, pociąga za sobą jeszcze większe tragedie chorych, niewinnych niczemu ludzi, zasługujących na specjalistyczną opiekę zdrowotną. Dowodzenie wystąpienia błędu diagnostycznego, jego wpływu na stan zdrowia i przebieg leczenia czy rekonwalescencji chorego, a także sam proces dochodzenia roszczeń odszkodowawczych jest dosyć skomplikowany. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest skorzystanie w takich okolicznościach, w których znalezienia się nikomu nie życzymy, z profesjonalnych usług wyspecjalizowanej kancelarii adwokackiej lub radcowskiej. W przypadku pytań do adwokata, zapraszamy do kontaktu z naszą kancelarią adwokacką w Łodzi.

 

Kacper Stoś, student prawa na  WPiA UŁ w Łodzi, praktykant w kancelarii adwokackiej  adwokata Sebastiana Głogowskiego oraz adwokata Piotra  Majewskiego w Łodzi.

Zachęcamy do zapoznania się z zakładką "Usługi" - "Prawo medyczne" - adwokat Łódź.